Op naar de vier seizoenen

Inmiddels hebben we bijna alle seizoenen hier kunnen beleven en zijn we over 2 maanden alweer een jaar in Zwitserland. Afgelopen maanden stonden in het teken van de acht weken durende zomervakantie en de start van het nieuwe schooljaar. We hebben de vakantie deels doorgebracht met z'n vieren in Kroatië, daarna met z'n drieën in Nederland (Oliver bleef thuis om te werken en nam Jackie gezellig mee naar kantoor!) en tot slot nog een (erg) lange tijd thuis in Zwitserland. Het viel ons eerder al op dat de meeste expat-families in de vakanties ook allemaal weg zijn, op reis of op familie bezoek in het thuisland en het dus behoorlijk rustig en daarmee wat saai voor Finn en Mia is. Nadat we alle plaatselijke zwembaden en strandbaden ongeveer wel uitgeprobeerd hadden, mijn voorstel tot een hike in de bergen alleen maar op verveelde tiener geluiden stuitte, waren we na zeven weken samen wel uitgekeken op elkaar. Het was dan ook een verademing om te zien dat in de laatste week voor de school weer begon, alle vrienden en vriendinnen weer binnen begonnen te druppelen en er weer afgesproken kon worden. Inmiddels wisten Finn en Mia ook dat ze beiden bij goede vrienden/ vriendinnen in de klas zouden komen, dus hoefden ze zich daar geen zorgen meer om te maken. Dat hadden ze al genoeg gedaan op de terugweg vanuit Nederland in de auto, waarbij ik midden op de snelweg gesommeerd werd om "NU naar een tankstation te rijden, want er was WIFI nodig om in te loggen en te zien bij wie ze in de klas zaten". Geparkeerd en wel zaten we vervolgens tot tweemaal toe (ze kregen om beurten dit bericht!) in stilte te wachten op het verlossende woord:"YES, ik zit bij...die en die, het is goed, rij maar weer!"

Dit keer was het starten op school gelukkig een stuk makkelijker nu ze niet meer 'de nieuwe kinderen' waren, maar al vertrouwd waren met de school en hun vrienden. Voor Mia was het nog wel een verandering van Primary School (de basisschool) nu naar Middle School (deeerste helft van middelbare school), maar daar hoorden we alleen maar positieve geluiden over. De eerste week was het vooral de eigen locker die het meest in de smaak viel! In de tweede week had ze door dat als je een leerkracht minder leuk vond, je er na 50 minuten ook weer vanaf was. En in week drie moest ik vooral mijn mond houden als ik haar vroeg naar haar dag. Oftewel, ze leek me goed ingeburgerd als tiener op school :)

In de 4e schoolweek stond PDW (Personal Development Week) op het programma, waarbij alle klassen met hun eigen 'Grade' (leerjaar) van maandag t/m vrijdag naar een locatie ergens in de bergen/ aan het meer gaan en daar allerlei avontuurlijke activiteiten doen waarbij ze enigszins uit hun comfort zone gehaald worden, alles ten behoeve van persoonlijke uitdagingen en teambuilding. Maar bovenal ook, dat ze het erg leuk hebben met elkaar en ook de andere kinderen goed leren kennen die niet in hun klas zitten. Zo was Finn met zijn leerjaar aan het Gardameer in Italië en Mia met haar leerjaar in de bergen van Crans Montana in Zwitserland. En dan is dit geen schoolkamp zoals wij gewend waren uit Nederland waarbij het de docenten zijn die vaak de activiteiten bedenken en uitvoeren, maar leerden we dat er zowaar een extern bedrijf met alle groepen meegaat en de gehele week voor hun rekening neemt. Alle leerkrachten deden dan wel weer mee aan de activiteiten en zorgden ondertussen voor leuke foto's waar alle ouders gretig bovenop doken zodra ze gepost waren. Dit kwam ook met name door het innemen van de mobieltjes van de kinderen waardoor een teken van leven in de avond een fijne afwisseling was. Zowel Finn als Mia gaven aan het ontzettend leuk gehad te hebben en dat ze behoorlijk uitgedaagd werden met (ook "hele enge dingen!!!") onder andere; over hoge hangbruggen lopen, een via ferrata parcours ondernemen (waarbij je langs een steile rotswand over uitgezette staalkabels loopt), canoying, een eigen vlot bouwen, zeilen, hikes in de bergen, abseilen.

Naast de verplichte onderdelen van school kan je ook deelnemen aan allerlei afterschool-clubs, waarbij Finn in het soccer team van school zit en Mia naast de Jump-club (indoor trampoline springen) in het cross country team van de school zit. Ook hier weer worden kosten noch moeite gespaard om de bijbehorende toernooien tegen andere internationale scholen zo goed mogelijk te laten verlopen. Finn vertrok met zijn voetbalteam naarGenève, waarbij ze eerder van school mochten vertrekken voor de drie uur durende treinrit, om vervolgens in te checken in een mooi hotel en samen met zijn twee beste vrienden op een ruime hotelkamer te belanden, alvorens ze uit eten gingen in een van de vele restaurants in de stad. Klonk in mijn oren als een hele relaxte voorbereiding op de wedstrijd de dag erna. Mia vertrok met haar cross country team ook eerder van school (belangrijk detail, aldus Finn en Mia!) naar Lugano, wat een treinrit van 2,5 uur is (normaal korter, maar de Gotthard tunnel is deels dicht wegens reparaties, waardoor de trein nu een deel van de panoramaroute aflegt. Dit duurt langer, maar is tegelijk erg mooi...), sliep ook in een mooi hotel in de stad en gingen met z'n allen na een kleine stadwandeling in een restaurant, genietend van de pizza vast de tactiek van de wedstrijd doornemen :) Ik was toen inmiddels samen met twee andere moeders ook gearriveerd in Lugano om de dag erna de wedstrijd bij te wonen en de school aan te kunnen moedigen!

Ondertussen zijn zowel Oliver als ik via school onze sociale kring ook nog steeds aan het uitbreiden om op die manier weer nieuwe mensen te ontmoeten. We hebben al een hele gezellige dag samen gehad met een andere familie van school, waarbij we uitgenodigd waren voor een wandeling up hill, daar marshmellows roosteren met aansluitend een bbq. Zo zit Oliver nu bij de Dad's club, een club gerund door vaders van de school die eenmaal per maand samen gaan borrelen, bijpraten, netwerken. Zelf vond ik het tijd worden om naast mijn zeer sociale en fanatieke sportclub ook iets meer omhanden te hebben en ben ik samen met een Italiaanse moeder en een Ierse moeder de 'Grade 6 reps' (representatives), oftewel de klassenouders van alle klassen in 6th Grade (wat gelijk staat hier aan alle brugklassen). En aangezien dat ook weer niet zoveel te doen geeft, ben ik samen met een andere Nederlandse moeder (inderdaad....allemaal moeders....de vaders zitten op kantoor.....) de 'reps' voor de Dutch Community binnen de school. Dat houdt vooral in dat je leuke activiteiten organiseert waarbij de community met elkaar verbonden blijft. Zo hebben we een Family welcome back dinner gehad, hebben we binnenkort nog een borrel in de skylounge (met uitzicht op het meer) en gaan we over een maandje schaatsen en fonduen tussen de bergen. Allemaal leuke en vooral ook gezellige dingen waarbij ik nog steeds nieuwe mensen leer kennen en op plekken kom die nieuw zijn.

Zo verbazen we ons er nog regelmatig over hoe ontzettend mooi het hier is, als we tijdens een wandeling/ hike bovenop een berg staan met een waanzinnig uitzicht, over een hangbrug lopen tussen de bergen, even een rondje om een mooi meer lopen of de vele 'gewone' keren dat we bij het strandbad zaten en ons beseften dat dit op 5 minuten van ons huis zit en we hier de komende jaren van mogen genieten! Met 'we' bedoel ik dan eigenlijk vooral Oliver en ik (en Jackie; die heeft de tijd van haar leven hier met zoveel ruimte om haar heen!). We hebben inmiddels geleerd van andere Nederlandse tiener-ouders om niet te vragen of Finn en Mia mee gaan 'wandelen', maar gaan 'hiken' en dat het normaal is als het antwoord nagenoeg altijd "nee" is en dit tot gevolg heeft dat ze in ieder geval 1x per maand verplicht mee moeten op ontdekking ergens heen, zonder te zeuren :) Fijne daaraan is dat Oliver, Jackie en ik nu bijna elke zondag uitgebreid kunnen gaan wandelen (wij kunnen dat woord wel aan!) en de kids dan uitslapen en daarna zelf met vrienden gaan afspreken. Soort win-win situaties! De keren dat we wel met z'n vieren zijn gegaan, proberen we er een enigszins spannend element aan toe te voegen zoals een hangbrug, cliffwalk of hoog uitzichtpunt zodat iedereen voldoende uitgedaagd wordt.

Om ons heen horen we ouders de laatste tijd vooral veel praten over het aankomende ski seizoen (voor mijn gevoel is dit nog heel ver weg!) en dat het leven zich dan in de weekenden vooral in de bergen afspeelt. We hebben onze wintersport voor de voorjaarsvakantie in Februari (de Sportvakantie, zoals de Zwitsers dit noemen) inmiddels geboekt en kijken er naar uit om zelf ook in de weekenden weer actief te kunnen gaan skiën zodra er sneeuw gevallen is. Zo wordt er druk gesproken over welke bergen al sneeuw op de toppen hebben liggen en wie wat waar gezien heeft! Zelf vind ik het zo'n mooi gezicht als ik in de auto zit en de kinderen op school heb afgezet en op de terugweg inderdaad al enkele besneeuwde toppen kan zien schitteren in de zon of juist zie opdoeken vanuit de dichte mist die boven het meer in Zug hangt.

Voor nu gaan we genieten van onze eerste herfst in Zwitserland met vele herfstwandelingen en de nodige activiteiten op school weer in het vooruitzicht!

Opvallende dingen (in de trein):

- Dat je in sommige treinen een selfservice koffiemachine/ bar hebt die naar ik heb gehoord lekkere espresso's uitgeeft!

- Dat het in de trein zo rustig is. Mensen al hun spullen (incl telefoons/ e-readers/ oortjes) laten liggen als ze naar de toilet moeten.

- Mensen elkaar vriendelijk gedag zeggen en een fijne dag toewensen bij het verlaten van hun zitplaats in de trein.