Dat moeten we noch lernen of course!
Door: Annet
Blijf op de hoogte en volg Osborne
12 Februari 2023 | Zwitserland, Zug
Dat moeten we noch lernen of course!
Inmiddels zijn we bijna zeven weken in Zwitserland en beginnen we eindelijk in een wat rustiger vaarwater te komen. Maar dat ging niet zonder slag of stoot… Deze weken stonden in het teken van nog meer dingen regelen en wennen aan nieuwe dingen. Zo heb ik in de afgelopen vijf weken zo vaak een bezoek gebracht aan de plaatselijke bank, dat ik inmiddels weet van alle medewerkers wie er wel en geen Engels praat, of wie wel Engels kan, maar na verloop van tijd zulke grote rode vlekken krijgt oplopend vanuit zijn hals omhoog naar het gezicht (ik moest me inhouden om het niet te benoemen, in het tempo waarmee dit gebeurde) door mijn niet aflatende stroom van vragen (“Yes….I know, but I don’t understand at all which account belongs to whom in our family, they all say ZAHLEN and with a number added to it…I need your help”), wie zich voordoet alsof hij de directeur is, maar achteraf de stagiair blijkt te zijn en dus ook vrij weinig tot geen bevoegdheid heeft om iets voor elkaar te krijgen en wie er tegen me praat alsof ik een kleuter ben (“nee, ik ben niet dom, dat lijkt alleen zo omdat ik niks begrijp van de taal en het niet in het Engels kan op al jullie bankapparaten!”). Ben ik zowel bij Ikea als bij grof vuil de laatste tijd kind aan huis geweest, waarbij het een vaak het gevolg was van het ander en ik weer met een auto vol dozen kwam aan rijden, alles om het huis zo gezellig mogelijk te maken. Is de zin:”Sprechen Sie auch Englisch?” mijn meest gebruikte zin geweest. Waarbij mensen soms verlegen aangaven het een beetje te spreken of gewoon “NEIN” zeiden en in het Zwitsers een verder gingen vertellen waar ik dus niks van begreep en ik er dan wat appelig naar stond te kijken. Zo concludeerden Oliver en ik gisteravond tijdens een etentje, dat we snel ons vocabulaire Duits moeten gaan uitbreiden. In gesprek met de eigenaar, waarbij we hem vroegen naar de oorsprong van de naam van het restaurant, kwamen we beiden niet verder in onze antwoorden dan begrijpend te knikken, hard ahhhhhh….en een “gut…..ja,….sehr gut!!!!”Alles gut, sehr gut, immer gut. In de gesprekken bij de bakker, met de buren, bij voetbal, bij hockey gaat alles in het (Zwitser)Duits en probeer ik zo goed en kwaad als het kan te reageren, maar mijn hoofd is gewend om als eerste in het Engels te gaan vertalen, waardoor ik een soort mengelmoes van Nederlandse woorden lijkend op Duits, gemengd met Engels doorkrijg. Ik heb nu als nieuwe zinnen afgelopen weken vooral “Mein Deutsch ist nicht so gut, aber ich wurde es gerne lernen!” gebruikt, wat vooral tot groot enthousiasme leidde bij de kassamedewerkster van de Lidl en zij hard in haar handen klapte en luidkeels uitriep:”Wie gut van dir!!!” Ik stond vervolgens wel met het schaamrood op de kaken door haar uitbundige reactie, kijkend naar de mensen achter me in de rij, die me verwachtingsvol aankeken of ik nog meer kon dan die twee zinnen, maar meer dan een wat suffige grimas kon ik niet meer uitbrengen helaas!
Om aan te sluiten op een nog enigszins raar moment; er stonden zoals gepland twee mannen voor de deur om “even onze olietanker te controleren”, aldus de huisbaas. Bij binnenkomst namen ze meteen allerlei enorme grote slangen en buizen mee, werd het raam van het washok eruit gehaald werden de buizen op hun busje met tekens van ontploffingsgevaar bevestigd en stonk binnen een mum van tijd het hele huis naar olie. Ze spraken beiden geen Engels, waardoor ik in het Duits moest gaan uitleggen dat dit geheel nieuw voor mij was en ik erg benieuwd was wat ze aan het doen waren. Ik liep vervolgens steevast in de weg, begreep niks van wat ze vertelden en probeerde met handen en voeten enigszins ongemakkelijk te vragen of ik een paar foto’s kon maken. Ze zijn twee uur bezig geweest, op een gegeven moment was ik ze kwijt en zaten ze in de olietanker (deze staat in de kelder onder ons huis, wat ons hele blok hier heeft en vrij normaal is…voor Zwitsers dan…) en begreep ik uit hun gebaren dat ze die helemaal hadden leeggepompt, ze hem vervolgens handmatig aan het schoonvegen waren en daarna weer gingen vullen. Zo gezegd, zo gedaan, twee uur later waren ze klaar, zeiden ze nog iets van “das war einmal in zehn jahren”, lachtten vriendelijk en lieten me achter in een huis ruikend naar olie, waarvan ik het idee had dat het zou ontploffen zodra ik een lucifer zou aansteken.
Naast het wennen aan en regelen van de dagelijkse gang van zaken, hebben Finn en Mia er nu vijf weken op school op zitten. Finn gaf aan zich vanaf dag 1 thuis te voelen en al snel vrienden te hebben gemaakt met een aantal Deense, Zuid-Afrikaanse en Japanse jongens. Hij vindt de lessen leuk, heeft een fijne homeroom class (mentor klas) en spreekt nu al af en toe per ongeluk Engels tegen ons als hij wat wil vertellen over school waar de hele dag Engels klinkt. Bij Mia was juist het verschil tussen groep 7 in NL en 5th Grade hier op school een stuk groter, waardoor zij behoorlijk moest schakelen tussen die verschillen. Waar ook de Engelse taal in het begin nog erg lastig was, gaat haar Engels nu met sprongen vooruit, per week merken we al verschil. Een ander groot verschil is dat ze hier allebei verplicht muziekles hebben en dus ook een instrument moesten kiezen om te bespelen. Mia koos viool en Finn saxofoon. Regelmatig krijgen we een korte voorstelling van hetgeen ze die week geleerd hebben!
Daarnaast zijn ze beiden nu ook lid van een Zwitserse sportclub; Mia hockeyt bij Luzern Landhockey en Finn voetbalt bij FC Baar. Bij beiden clubs wordt Zwitsers/ Duits gesproken, waardoor ze ook in die taal nu steeds meer woorden en zinnen leren. Al zijn ze nog erg blij met de Engels sprekende jongens van de internationale school die bij voetbal zitten en de twee Nederlands sprekende meisjes die bij hockey zitten. Toch een stuk makkelijker praten!
Ook hebben we al eerste bezoekjes gehad; Netta was er als eerste! Was heel gezellig om weer heel vrolijk geklets in het Nederlands te horen van Mia en Netta samen en haar van alles te kunnen laten zien van ons leven hier. Op dit moment zijn mijn ouders op bezoek en fungeer ik zowel als lokale gids als toerist in eigen land, wat erg goed bevalt!
Andere opvallende dingen:
-We nu binnen een uur vanaf ons huis op de piste kunnen staan! Afgelopen zaterdag hebben we dit voor het eerst met z’n vieren gedaan en gaan we zeker nog vaker doen!
-De zonsondergang hier bijna dagelijks een schouwspel is van knal roze en oranje kleuren die de lucht helemaal doen oplichten.
-Je hier veel authentieke Zwitserse huizen ziet staan, met daarnaast de vele moderne betonnen appartementencomplexen. Verschil tussen die twee kan haast niet groter zijn!
-Dat Zwitsers in de dagelijkse omgang erg vriendelijk en rustig zijn merken we. Totdat je ze in het verkeer tegenkomt! Al een aantal keren als we niet helemaal zeker waren van de juiste route die we namen of de juiste snelheid die we reden, werden we middels het seinen van de koplampen, toeteren en wilde handgebaren duidelijk gemaakt dat we toch echt wel iets verkeerd hadden gedaan! De eerste keer dat dit gebeurde, dacht Oliver dat er iets aan onze auto mankeerde en de betreffende bestuurder dit duidelijk probeerde te maken met al zijn gebaren. Wij gestopt aan de kant, alle vier uitgestapt, auto bekeken om tot de ontdekking gekomen dat hij boos was dat we in de verkeerde baan hadden gestaan bij de afslag…
-Dat Zwitsers ervan houden als iedereen zich aan de regels houdt. Sinds kort heeft Mia het zwembad naast ons huis ontdekt. Echt veel kan je er niet doen, behalve rustig je banen zwemmen in de daarvoor bestemde 5 banen die er zijn of een bal overgooien in het net te koude peuterbad ernaast. Bij ons eerste bezoek bleek de eerste baan leeg, waarop Mia enthousiast de ringen lukraak weg begon te gooien om ze vervolgens op te duiken van de bodem, totdat iemand me op het bordje aan de zijkant wees waarop stond ‘Nur bahn schwimmen’, net op het moment dat Mia onder luid gejoel van zichzelf omhoog sprong, inclusief grote zwembril op en naar mij riep: ”Ik heb ze allemaal mama!”….. Sindsdien zwem ik heel braaf de banen op en neer en duikt Mia achter mij in dezelfde baan de ringen op, zonder aanstootgevend gejoel dit keer [e-1f60a]. We komen er nu zo vaak, dat we precies weten op welke tijden we het bad voor onszelf hebben en we de duikringen lekker enthousiast door het hele bad kunnen gooien, net zolang tot er weer nieuwe bezoekers aan komen lopen!
Bis zum nachsten mal,
Tschuss, Annet
-
13 Februari 2023 - 07:46
Meike :
Wat heerlijk om weer te lezen Annet!
-
13 Februari 2023 - 09:55
Suzan:
Mooi verslag weer [e-1f600] Heel leuk om te lezen!
-
13 Februari 2023 - 13:39
Fieke:
Heerlijk om te lezen! Blijven schrijven hoor:-)
-
13 Februari 2023 - 22:11
Rinske:
sehr schön Annet!
viel spaß in der Schweiz [e-1f1e8][e-1f1ed]
x Rins en Niek
-
14 Februari 2023 - 07:57
Edward:
heel leuk om allemaal te lezen!
-
15 Februari 2023 - 22:07
Els:
Heel leuk om te lezen, wat een belevenissen! En wat goed van Finn en Mia. En van de verplichte muziekles ben ik fan! Groet, Els
-
18 Februari 2023 - 21:59
Gijs:
Leuk om te lezen!
-
23 Februari 2023 - 19:05
Marij En Peter Nelissen:
Leuk om te lezen en dat het goed op school gaat van Finn en Mia.
Dat jullie als gezin veel ondernemen.
De Duits-Zwitserse taal zal niet altijd meevallen, succes ermee.
We kijken al weer uit naar de volgende blog.
Marij en Peter.
-
28 Februari 2023 - 21:42
Ad En Wil:
Hoi Annet.
Leuk om te lezen en wij wensen jullie veel succes met wonen werken school en recreatie.
Groeten Ad en Wil
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley