Het Zwitserleven gevoel

We zijn nu ruim 1 jaar hier in Zwitserland en kijken er alle vier naar uit om nog langer te mogen genieten van het leven hier! Terugkijkend op de afgelopen vier maanden, hebben we dit vooral doorgebracht met allerlei feestelijkheden zowel thuis met elkaar, als op school en in Nederland met familie, waren we aan het skiën, of aan het wandelen samen en met verschillende vrienden. In november kwam Inge gezellig op bezoek, hadden we Finn’s 14^e verjaardag, waren Tony en Marlene hier om dat samen met ons te vieren, hadden we meerdere Christmas Party’s waaronder die van mijn sportclub samen met alle international moms, Secret Santa op Oliver’s werk en begon de eerste sneeuw te vallen. Dit leverde meteen een enorm dik pak sneeuw op en veranderde alles in een mooi winterlandschap. Tegelijkertijd deed dat de kerstmarkten in de gewenste een wintersfeer veranderen met volop Gluhwein (ene keer lekkerder dan de andere keer!), talloze chocolade Lindt ballen, Mailänderli en Brunsli (Zwitserse kerstkoekjes) samen met de welbekende Aperol Spritz die hier het hele jaar door gretig gedronken wordt. Ondertussen vierden Finn en Mia gewoon Sinterklaas op de Nederlandse school met pepernoten en schuimpjes, surprises/ gedichten en het dobbelspel. Thuis werden we verrast met lekkere Sinterklaaspakketjes en allerlei Sinterklaas snoepgoed uit Nederland, wat ons met weemoed aan Nederland deed denken. Echt Nederlands was Mia’s schaatsmiddag als onderdeel van de NL Culturele dag. Dit soort dagen zijn verplicht om te doen als NL school in het buitenland. Even tussen alle Zwitserse kinderen in lekker met elkaar Nederlands praten was volgens Mia erg leuk om te doen!

Ook hebben we begin December nog Finn’s verjaardag gevierd met 15 jongens van school in een deels afgehuurde sporthal voor een eigen mini voetbaltoernooi. In tegenstelling tot wat wij kennen vanuit NL, worden verjaardagen hier ook op de Middle (Middelbare) School uitgebreid met vrienden gevierd. Misschien wel juist doordat er voor iedereen geen directe familie aanwezig is, is het vieren van een verjaardag op deze manier extra leuk. Aangezien ik de zaal online geboekt had en de grote lappen Duitse tekst niet zo aandachtig had doorgenomen als wel verwacht werd, stonden we met een groep uitgelaten jongens een kwartier lang te wachten voor een dichte sporthal, in de hoop dat er iemand met een sleutel zou verschijnen en de deur voor ons zou openen. Oliver en ik werden toch ook wel wat zenuwachtig toen om iets voor drie uur er nog steeds geen verlossende sleutel of open deur gevonden was en die jongens ons allemaal ietwat zenuwachtig aankeken. Maar zoals de meeste dingen hier in Zwitserland uitermate punctueel geregeld zijn, sprong om stipt 15:00uur de deur op magische wijze open en konden we als enige aanwezigen optimaal gebruik maken van de enorme sporthal. Binnen mum van tijd hadden de jongens de goals klaargezet, Oliver de muziek op de speaker aan weten te krijgen en hebben ze 1,5 uur een eigen toernooitje op kunnen zetten en zich uit kunnen leven. Plan daarna was om bij de foodhallen met z’n allen pizza te gaan eten, maar toen die net die ene dag in het jaar dicht bleek te zijn, werd het pizza delivery bij ons thuis, wat met 15 jongens aan 1 tafel nog best uitdagend was, maar bleek te werken! Grappig detail; de rekening voor het huren van de sporthal, ontvang je pas twee maanden later per post met een brief waarin staat dat ze hopen dat je veel plezier hebt gehad aan het huren van de zaal en of je alsjeblieft de rekening nog zou willen betalen. [e-1f60a]

Verder waren er verschillende activiteiten met o.a. de Dutch Community van ISZL (‘International School of Zug and Luzern’/ de school van Finn en Mia), waaronder wandelen en lunchen op de Zugerberg, een borrel voor alle ouders in de Sky bar in Zug (cocktailbar met mooi uitzicht over de stad).

Als volunteer parent heb ik op school in de 'Christmas Shop' geholpen om cadeautjes feestelijk in te pakken voor de kids. Zo wordt de kelder van de school veranderd in een heuse kerstwinkel, waarbij voorafgaand aan alle ouders gevraagd wordt om thuis eens te kijken welke spullen ze kunnen doneren die ze niet gebruiken/ gebruikt hebben en als kerstcadeau uitgestald worden voor de verkoop (alles kost 2 CHF). Vervolgens mogen de kinderen van school per klas de kerstwinkel in en onder het genot van kerstmuziek uit alle spullen een geschikt cadeau zoeken om aan hun papa/ mama/ broer/ zus te geven. Dit resulteerde in hele grappige gesprekjes waarbij wij (de inpakkers) achter tafels vol kerstpapier, lintjes, cadeaukaartjes en enorme strikken zaten te wachten op onze kopers (de leerlingen van 4-12 jaar). Met armen vol cadeaus die soms groter of zwaarder (of breekbaar!) waren dan zij zelf, hoorde ik ze o.a. antwoorden op mijn vragen voor wie het was en waar ze hun kerst gingen vieren:"it's for my mom and we are going to fly back home to Mexico and give each other presents. So, I need to hide it on the plane until I give it to her......

Zelf hebben we kerst in Nederland gevierd met beide families en was het heel fijn om iedereen weer te zien en tijd met elkaar door te kunnen brengen. Voorafgaand aan Kerst hebben we een week vakantie doorgebracht in Miami met z’n vieren. Zoals we ons ook hadden voorgenomen toen we als expats naar Amerika gingen, namen we ons dit keer ook weer voor om zoveel mogelijk te gaan reizen in de tijd dat we als expats geen extra kosten hebben en ons kunnen richten op het maken van mooie reizen. Voor Finn en Mia hadden we als verassing deze reis naar Miami geregeld, wetende dat ze graag naar Amerika wilden gaan, daar Engels konden praten en alles daar in ieder geval een stuk goedkoper zou zijn dan hier in Zwitserland. Het mooie was dat vooral Finn tegenwoordig het beste weet via instagram wat de highlights zijn om naar toe te gaan, ze beter Spaans dan Engels hadden kunnen praten en de prijzen nagenoeg hetzelfde waren als thuis in Zug, maar leuk was het in ieder geval wel!

Ook de sportwedstrijden van Finn en Mia liepen in het winterseizoen door, variërend van de meest uiteenlopende indoor sporthallen. Zo was Mia’s hockey inmiddels verplaatst van het veld naar de zaal, waardoor we weer verschillende locaties verspreid door Zwitserland (ja, ook Geneve was weer van de partij!) bezocht hebben. Nadat ik weer een aantal keer als enige ouder in de meest ongezellige gymzalen had gezeten (waarvan eentje de kroon spande; zo oud en helemaal van hout dat het bijna monumentaal aanvoelde), heb ik Oliver zover gekregen om ook mee te gaan ter ondersteuning van enige gezelligheid in de zaal. De ene keer zaten we dan in een vrij moderne zaal, maar zonder enige stoel aanwezig en hingen we 3 uur als verveelde pubers op een soort muurtje hopend dat Mia’s team misschien zou verliezen waardoor we weer naar huis toe konden gaan. Terwijl we een andere keer tussen een verscheidenheid van ouders, teams, coaches en gezellig muziekje op de achtergrond aanschoven op heuse zitplaatsen op de tribunes met de geur van vers gebakken taarten om ons heen, hopend dat ze alle wedstrijden gingen winnen. Die verse taarten hebben ze overigens overal, er staat standaard een picknicktafel vol met vers gebakken cake/ taart, snoep, wat fruit, een hotdog-warmhoud-apparaat en een koffiezetmachine in elke willekeurige sporthal dan ook, zelfs in de monumentale versie! Zwitsers houden van koffie en alles van gebak. Dit laatste onderstreep ik van harte en ik vind het ook iets aandoenlijks hebben als ik zo’n zelfgebakken cake zie staan, waar nog niemand van genomen heeft en het er ook naar uitziet, afgaand op de soms weinig aanwezige ouders, dat niemand daar iets van gaat nemen, dat ik mezelf dan graag opoffer en er een stukje van koop in de hoop dat die ouder dat ziet en weet dat hij (of waarschijnlijker ‘zij’) niet voor niks heeft staan bakken de avond ervoor.

Naast de gewone sportwedstrijden van de Zwitserse clubs van Finn en Mia, hebben ze ook meegedaan aan de ‘Afterschool-activities’ van school, waarbij Finn ging basketballen en Mia wederom bij de Jumpclub (indoor trampoline park) ging. Niet alleen via school of een lokale club zijn zij/ wij actief, maar in de weekenden doen we inmiddels net als de Zwitsers en zijn we vooral veel buiten te vinden, door hard te lopen op het Vitaparcours in de heuvels en wandelen Oliver en ik veel samen in de bergen en de bossen met Jackie erbij. Dat laatste doen Finn en Mia het liefste niet, tenzij onder dwang…. met gezonde tegenzin. Die gaan liever een dagje mee naar Zurich in plaats een verplichte wandeling [e-1f609]

Gekke dingen:

-Namen op gebouwen/ appartementen zodra er een baby geboren is. Enorme borden met bonte kleuren waar naam en geboortedatum op staat en die vervolgens jarenlang blijven hangen.

-Mensen in oranje pakken met lichtgevende signaalstokken die druk handgebarend het verkeer gaan regelen zodra er een ‘mankement’ is in het verkeer en (bij mij) vooral zorgen voor zeer stressvolle situaties als je de handgebaren niet snel genoeg of volledig opvolgt.

-Dat ik hier in Zwitserland niet alleen aan het hardlopen ben waarvan ik nooit gedacht had dit ooit te gaan doen, maar dit ook doe in elk soort weer, van regen, hagel, vrieskou, dik pak sneeuw…en het allemaal even leuk vind!

-Lampjes bij de wc die aangeven welke vrij is.

-Een snoepautomaat waar ook ansichtkaarten in zitten, mocht je opeens in plaats van snoep toch meer zin hebben in het versturen van een leuk kaartje!

-De eerste en enige op de piste zijn op een vrije (feest)dag. Het verschilt per canton (provincie) welke dagen er feestdagen zijn, waardoor het in dit ski gebied extra rustig was en wij de enige op de piste waren in de ochtend. Denk dat de rest uitsliep…

-De mist die boven het meer in Zug blijft hangen. Zodra we op de snelweg naar school rijden en we bergopwaarts via het volgende dorp (Baar) bij school aankomen, komt vaak de zon ons al tegemoet. Ook op grijze dagen waarbij Zug nog vaak in de mist zit, gaan we bergopwaarts en zitten dan binnen een mum van tijd heerlijk in de zon!