On the Go!

De afgelopen maanden lijken voorbij te zijn gevlogen. We hebben enorm genoten van de zomer, die bol stond van het vele zwemmen in het meer, afspreken met vrienden en de mooie reizen die we gemaakt hebben. Zo vertrokken we eindelijk op onze al lang geplande, maar niet eerder volbrachte reis (door corona) naar Thailand! Het was net zo’n leuk avontuur als we gehoopt hadden, waarin we heel veel gezien en gedaan hebben. Daarna volgde al snel de afzonderlijke reizen van Finn en Mia. Zo was Mia uitgenodigd om langs te komen bij haar vriendin in Frankrijk en werd Finn uitgenodigd om met oma naar Parijs te gaan. Terwijl zij beiden weg waren, was het een goed moment om juist mijn vriendinnen hier uit te nodigen. Als eerste kwam Fieke op bezoek en hebben we ons even in Italië gewaand tijdens een dag in Lugano, samen kunnen wandelen in de bergen van Klewenalp (met als extra attractie in hoog tempo op stepjes de berg weer af!) en natuurlijk een duik in het meer kunnen nemen. Al snel daarna kwam Laura op bezoek, waarmee ik op verzoek in 10 dagen een mini roadtrip heb gemaakt, zoals het een echte Amerikaanse betaamt [e-1f60a]! Van het bezoeken van zoveel mogelijk steden (met als hoogepunt Lake Como!), hiken op de Pilatus Berg tot aan een Day Spa in Burgenstock, in rap tempo hebben we haar hele Swiss Bucketlist afgewerkt!

Ondertussen was het de beurt aan Finn om in te gaan op de uitnodiging van zijn vriend Felix om hem en zijn familie in Finland te bezoeken en had Mia het geluk om op de valreep weer familie en vrienden in Nederland op te zoeken. Als kers op de taart, kregen we nog bezoek van de familie Plugge die op weg naar Oostenrijk langs kwam bij ons. Zo konden we nog een laatste keer onze ‘highlights voor bezoekers’ langs gaan, waaronder o.a. met een boot het Zugermeer op (waarbij al snel duidelijk werd dat het van de boot springen middels een achterwaartse salto, vooral voor Ian een schot in de roos was, getuige de talloze video’s [e-1f609])

Middels dit laatste bezoek, zat onze acht(!!!) weken durende zomervakantie er op en was het in tegenstelling tot het jaar ervoor, waarin de vakantie eindeloos leek te duren, nu snel voorbij gegaan gevuld door de vele bezoekjes. Dit schooljaar zit Mia in 7th Grade (Middle School) en Finn in 9th Grade (High School). Voor Finn betekende dit, dat hij wel op dezelfde school bleef, maar naar een andere locatie ging, waar alleen de High School zit. Een andere locatie, betekende ook een ander soort PDW (Personal Development Week/ kampweek met school). Finn ging met alle Grade 9 students naar Praag om daar verschillende soorten community work te doen (o.a. verkopen van de straatkrant, eten bereiden in de gaarkeuken en een walking tour door de stad met een voorheen dakloze man. Mia ging dit jaar met alle Grade 7 students naar het meer van Annecy waar hun week vooral gevuld was met sportieve activiteiten (o.a. canyoning, mountainbiken en een dragon boat-race).

Terug op school was het wel weer even wennen in het begin, maar zowel Finn als Mia zijn inmiddels weer druk met school, vrienden en afterschool-clubs. Ze zijn allebei in de herfst gestart met de Cross Country club van ISZL (International School of Zug and Luzern) en hebben een aantal wedstrijden meegedaan alvorens het enthousiasme hiervoor helaas toch afnam. Doordat het wedstrijden tegen andere internationale scholen zijn, is het vaak ver weg (ver rijden) en heel lang wachten totdat je zelf een race mag lopen, waardoor ze liever in het voorjaar weer meedoen aan Track and Field (Atletiek), waarbij ze actiever bezig zijn de gehele dag. Ondertussen hebben we zelf aan de volgende activiteiten actief deelgenomen; de Aquathlon (waarbij Finn het hardloop gedeelte op zich nam), wielrennen op grootte hoogte (Oliver ging samen met Ralph, Niek en Tijmen de Gotthardpas en ander bergen over!), een Fitness retreat (ik had met mijn sport-vriendinnen in de bergen van Flims een actief weekend). Daarnaast hebben we de volgende activiteiten actief aangemoedigd; de Diamond League (atletiek wedstrijden in Zurich), het WK wielrennen (waarbij Oliver, Finn en vrienden bovenop de berg in Zurich stonden) en de eerste ijshockey wedstrijd van het seizoen van EVZ (Eissportverein Zug) bezocht. Naast al deze sportieve activiteiten was er natuurlijk ook nog volop tijd voor leuke get-togethers met vrienden waarbij er gehiked, gegeten en gedanst werd. Zoals o.a. ons eerste Oktober Fest, waar Oliver en ik samen met een grote groep ouders van school/ sportclub naar toe gingen, allen natuurlijk in volledige outfit van lederhosen voor de mannen en een dirndl voor de vrouwen. Aangezien we geen idee hadden wat we konden verwachten, was het een aangename verassing dat het net was alsof we verkleed en wel Nederlands carnaval aan het vieren waren. Waarbij de grote getale bier, het hossen met alle locals door de zaal (enorme tenten) en dansen op de tafels niet mocht ontbreken!

Voor we het doorhadden was de herfstvakantie alweer aangebroken, terwijl het schooljaar voor ons gevoel eigenlijk net pas goed en wel begonnen waren. Dit keer leek het ons leuk om een-op-een met Finn/ Mia er op uit te gaan en zo vertrokken Oliver en Mia voor een citytrip naar Londen, terwijl Finn en ik naar Berlijn gingen. Dat bleek een goed idee om zo tijd met elkaar door te brengen. Na terugkomst in Zwitserland was in Nederland de herfstvakantie begonnen en kregen we bezoek van Suzan en Jelle, die met de trein naar Zwitserland afreisden voor wat Zwitserse berglucht! Met z’n allen zijn we op pad gegaan naar Stanserhorn, waarbij de manier om op de berg te komen een stuk interessanter was dan de wandeling erop. Bij het vertrekpunt waar we het treintje omhoog namen, voelden we even alsof we in de rij stonden bij een Efteling attractie. De medewerkers zagen eruit als een soort ouderwetse conducteurs, die ook nog eens met veel aandacht alle kartonnen kaartjes voorzagen van een gaatje met zo’n ouderwets conducteurs knippertje. Ondanks dat wij hier erg om moesten lachen (en wij waarschijnlijk niet de eersten waren die dit deden…) bleven alle medewerkers uiterst serieus….zoals het een echte Zwitser betaamt! Vanaf het ouderwetse treintje stapten we over op de uiterst moderne Cabrio CableWay, een kabelbaan met een open bovendek om extra van het uitzicht te genieten.

Die dagen in de zon bovenop de berg zijn erg welkom, aangezien Zug al weken in een deken van mist gehuld is. Zoals we al hoorden toen we hier, nu bijna twee jaar geleden, kwamen wonen is dat Zug en de daaromheen laag liggende dorpen in de herfst vaak in mist gehuld zijn. Dat was vorig jaar ook wel af en toe, maar dan alleen in de ochtenden en niet de hele dag, wat dit jaar echt anders is, zo ook de locals. Onze Zwitserse buren riepen lachend naar me, toen ze uit de auto stapten en ik vroeg waar ze vandaag kwamen: ”De Zon!” Oftewel, ze waren de mist hier beu en dan stap je de auto in en rij je naar de dichtstbijzijnde berg om daar vervolgens heerlijk in de zon te wandelen of op een terras te zitten! Moeten wij ook maar meer gaan doen [e-1f60a]

Opvallende dingen:

-Dat je in Nederland je verwarming aan of uit zet en er niet veel meer dan dat mee doet in tegenstelling tot hier. Zo ongeveer elke maand staat er weer een mannetje aan de deur met de mededeling dat ze de verwarming komen schoonmaken, water bij vullen, buizen moesten verwisselen, water moesten aftappen, olie checken of ze noemen steevast iets wat ik niet ken waarop ik dan weer vol ongeloof vraag of het echt alweer nodig is en zij dan steevast ja zeggen! In het begin checkte ik nog als wantrouwige Nederlander hun id voordat ik ze schoorvoetend weer toeliet in de kelder om wat voor onduidelijk klusje dan ook te gaan doen, maar inmiddels heb ik me neergelegd bij deze in mijn ogen omslachtige manier van werken.

-Het aantal mensen dat ik in de zomer rondom het meer blootvoets en nog nadruppend van hun duik in het water, gehuld in slechts badkleding en een handdoek om hun nek, al wandelend weer richting hun huis zag lopen!

-Overal Heisse Maroni te koop; gepofte kastanjes worden hier gegeten, zoals wij bij een marktkraampje stroopwafels halen.

-Ik blijf me verbazen over de wc’s, vaak in the middle of nowhere/ middenin in het bos, maar dan wel gewoon inclusief toiletpapier, zeep, handdoekjes!

-Bordjes in het zwembad met aanduiding van wie waar hoort te zwemmen in welke baan. Zwitsers zijn dol op ‘hoe het hoort’ om zo alles letterlijk in goede banen te leiden. Ik had deze over het hoofd gezien en was vrolijk als langzame baantjes zwemmer in de baan van de tempo mensen beland. Al snel merkte een van de zwemmers op dat dit de baan voor het tempo zwemmen was….en ik beter naar baan 1 kon, de gemütliche…. Sowieso meer mijn sfeer [e-1f609]